Εκπομπή με θέμα τις εικαστικές τέχνες παραγωγής 2024.

Η «Εποχή των Εικόνων» (2003-2023 ΕΡΤ) συμπλήρωσε 20 χρόνια σταθερής παρουσίας και καταγραφής της σύγχρονης εικαστικής σκηνής τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Σε αυτή την 20ετία δημιουργήθηκε ένα εθνικό αν και διεθνές αρχείο για τη σύγχρονη τέχνη δίνοντας παράλληλα στο κοινό τη δυνατότητα να γνωρίσει σπουδαίους καλλιτέχνες, μεγάλες εκθέσεις, μουσεία, συλλέκτες. Η Κατερίνα Ζαχαροπούλου που επιμελείται, ερευνά και παρουσιάζει επί 20 χρόνια την «Εποχή των Εικόνων» συνεχίζει να καταγράφει αυτόν τον συναρπαστικό και σύγχρονο κόσμο της τέχνης του οποίου τα μηνύματα, οι αναζητήσεις και οι μορφές συντονίζονται με καίρια ζητήματα της εποχής όπως οι ταυτότητες, οι οικολογίες, οι συλλογικότητες, οι γενιές ελλήνων και ξένων καλλιτεχνών και η εκ νέου ανάγνωση των έργων τους, το σώμα, η ανάδειξη παραδοσιακών μορφών τέχνης μέσα σε νέα πλαίσια και με νέα γλώσσα, τα μουσεία και οι νέοι τους στόχοι, η ζωγραφική, η γλυπτική και η κινούμενη εικόνα μέσα από διαφορετικές αναγνώσεις του Κόσμου, των φύλλων, των τόπων, της ιστορίας τους.

Ο Νέος κύκλος των 12 αρχικά επεισοδίων εστιάζει σε καλλιτέχνες και εκθέσεις που αυτή τη χρονική στιγμή επαναπροσδιορίζουν όλα αυτά τα ζητήματα, στον τρόπο που τα μουσεία αντιλαμβάνονται τον μουσειολογικό και κοινωνικό τους ρόλο, με νέες πρακτικές και αφηγήσεις κάνοντας αισθητό το γεγονός ενός κόσμου που αλλάζει ραγδαία.

Την πρώτη αναδρομική έκθεση του ζωγράφου Αλέξη Κυριτσόπουλου,(γ.1943) με έργα από το 1963 έως σήμερα παρουσιάζει «Η Εποχή των Εικόνων» με αφορμή την έκθεση «Παράλληλα» που φιλοξενήθηκε στην Πινακοθήκη του Δήμου Αθηναίων, από τις 9 Δεκεμβρίου 2023 έως τις 11 Φεβρουαρίου 2024 σε επιμέλεια Χριστόφορου Μαρίνου. Η Κατερίνα Ζαχαροπούλου συναντά τον ζωγράφο στον χώρο της έκθεσης ανάμεσα σε ένα πολύχρωμο, ευφάνταστο και πολυσήμαντο εκθεσιακό περιβάλλον, χαρακτηριστικό του τρόπου του να δουλεύει ελεύθερα και πηγαία με τη ματιά του στραμμένη προς έναν κόσμο επιθυμιών και συναντήσεων. Η συζήτηση μαζί του φωτίζει τους λόγους για τους οποίους θεωρείται πως το έργο του έχει αφήσει ισχυρό αποτύπωμα από τη Μεταπολίτευση μέχρι σήμερα. Δίνει ερμηνείες για τον χαρακτήρα της αντικαταθλιπτικής, εν μέρει σατιρικής και εν πολλοίς αυτοβιογραφικής ζωγραφικής του, για την ανάγκη του να πρωταγωνιστούν τα έντονα, φωτεινά, αληθινά χρώματα και δευτερευόντως οι ήρωες ή οι ανθρώπινες φιγούρες παρ’ότι και αυτές είναι μέρος ενός δικού του ενσώματου ψυχισμού. Αναφέρεται με χιούμορ και αυτοσαρκασμό σε στιγμές της νεανικής του ζωής στην Αθήνα, στο Παρίσι, στις παρέες, στη σχέση του με τον Δ. Σαββόπουλο που παραδέχεται πως η μορφή του κυκλοφορεί σε πολλά από τα έργα του ενώ σημειώνει την εμμονή του με το animation, τον Δων Κιχώτη, την αδιαχώριστη θέση του ως δημιουργού από την εικονογράφηση στην ζωγραφική και εν τέλει τις ιστορίες της ζωής που πάνε κι΄έρχονται χωρίς την άδεια κανενός, γεμάτες παράξενα, παράδοξα, περίφημα, ανέλπιστα και πρωτάκουστα περιστατικά. Ο Χριστόφορος Μαρίνος μιλά στην εκπομπή για το έργο του, βάζοντας ακόμη μια πινελιά στον μεγάλο καμβά που είναι τρόπον τινά μια γιορτινή γιρλάντα υπό μορφή αναδρομικής έκθεσης.