Η εκπομπή ταξιδεύει, καταγράφει και παρουσιάζει τις διαχρονικές πολιτισμικές εκφράσεις ανθρώπων και τόπων. Το ταξίδι, η μουσική, ο μύθος, ο χορός, ο κόσμος. Αυτός είναι ο προορισμός της εκπομπής.

Πρωταγωνιστής είναι ο άνθρωπος, παρέα με μυθικούς προγόνους, στα κατά τόπους πολιτισμικά δρώμενα. Εκεί που ανιχνεύεται χαρακτηριστικά η ανθρώπινη περιπέτεια, στην αυθεντική έκφρασή της, στο βάθος του χρόνου.

Η εκπομπή Ελλήνων Δρώμενα συνεχίζοντας την αναζήτηση των αυθεντικών εκφράσεων των ανθρώπων, αυτή τη φορά εισχωρεί στους άγνωστους και «μυστικούς» χώρους όπου εκεί συχνάζουν οι επαγγελματίες της μουσικής. Στο «καφενείο των μουσικών» της πλατείας Καραϊσκάκη κοντά στην Ομόνοια. Εκεί που από τα χρόνια της μετανάστευσης των ανθρώπων της επαρχίας προς τις πόλεις, συστάθηκε η κοινότητα των παραδοσιακών και λαϊκών μουσικών και η ανάγκη τους για ένα τόπο συνάντησης. Το «καφενείο των μουσικών» από την δεκαετία του ’60, αλλά ακόμη και σήμερα ως ένα βαθμό, λειτούργησε ως «βάση» των μουσικών, κυρίως του δημοτικού ρεπερτορίου. Σχεδόν όλοι οι μουσικοί, πήγαιναν εκεί από το πρωί για να κλείσουν δουλειές για τα γύρω μαγαζιά, «τα κλαριτζίδικα» της πλατείας Καραϊσκάκη και να κάνουν «μπίζνες» με τους ανθρώπους των δισκογραφικών εταιρειών της εποχής εκείνης που σύχναζαν εκεί. Για πολλές δεκαετίες στην πλατεία Καραϊσκάκη και στους γύρω δρόμους, ταυτόχρονα με τις λαϊκές σκηνές της παραλιακής, ήκμασε και μεγαλούργησε η νυχτερινή ψυχαγωγία των δημοτικών κέντρων διασκέδασης. Εκεί, άνθρωποι ασφυκτικά στριμωγμένοι στο καινούργιο αστικό περιβάλλον, γλεντούσαν με τα τραγούδια που άρχισαν κι αυτά να μεταμορφώνονται από «παραδοσιακά» σε «νεοδημοτικά», συμμετέχοντας ο καθένας με το ρόλο του, σε μια μετεξέλιξη της παραδοσιακής μουσικής σκηνής.
Οι μουσικοί, ήταν οι πρωταγωνιστές αυτής της εποχής, αφού η περιοχή έσφυζε από ζωή και εκείνοι ήταν περιζήτητοι στα νυχτερινά κέντρα αλλά και στα πανηγύρια ανά την Ελλάδα. Το καφενείο των μουσικών ήταν ένας σημαντικός χώρος γι αυτούς αφού εκεί συναντιόντουσαν για να «κλείσουν δουλειές» τόσο για τα νυχτερινά κέντρα, όσο και για τα πανηγύρια της επαρχίας. Ήταν όμως και ένα μουσικό σχολείο, αφού εκεί γίνονταν πράξη και οι μουσικές σμίξεις των «μοτίβων» και των ιδιωμάτων από τους διάφορους τόπους της Ελλάδας που στη συνέχεια ενσωματώθηκαν στους σκοπούς και στα τραγούδια. Οι Ηπειρώτες μουσικοί μάθαιναν τους Θρακιώτικους, τους νησιώτικους, αλλά και τους λαϊκούς ακόμη σκοπούς και δρόμους και αντίστροφα…
Γίνονταν ακόμη και ανταλλαγές και συνεργασίες μουσικών, αφού υπήρχε πολύ μεγάλη ζήτηση για τα πανηγύρια όλης την Ελλάδας, τα οποία ζούσαν παράλληλα κι αυτά τη μεγάλη περίοδο ακμή τους. Ακόμη και σήμερα στο «καφενείο των μουσικών» θα συναντήσει κανείς μία «πολυμορφική μουσική κοινωνία», που το δικό της σύστημα αξιών αγκαλιάζει και περιλαμβάνει πολύ σημαντικά τεκμήρια για ένα πολιτισμό που τείνει να εξαλειφθεί. Ο φακός της εκπομπής εισχώρησε και κατέγραψε την καθημερινότητά τους, όπου είναι πλημυρισμένη με μουσικές, με τραγουδιστικές εκφράσεις και με διάφορους «μουσικούς διαλόγους» και άκουσε τη φωνή και τις αφηγήσεις των θαμώνων του καφενείου, μεταφέροντάς μας παραστατικά στην καρδιά μιας ολόκληρης εποχής.