Σειρά ντοκιμαντέρ, που θα ολοκληρωθεί σε 10 ημίωρα επεισόδια.

Η σειρά αυτή κάνει μια αναδρομή στη λογοτεχνική παραγωγή αυτού του αιώνα στην πόλη, συσχετίζοντάς την με τα ιστορικά, κοινωνικά και πολιτικά δεδομένα της εποχής. Μέσα από επεισόδια που λειτουργούν αυτόνομα και εξετάζουν διαδοχικές χρονικές περιόδους, διερευνάται ο τρόπος με τον οποίο το εκάστοτε κοινωνικό πλαίσιο, επέδρασε στη λογοτεχνική συνείδηση της πόλης, καθαρίζοντας το χαρακτήρα και το ύφος του έργου, που γεννιόταν. Η ατμόσφαιρα της εποχής αναβιώνει μέσα από σπάνιες φωτογραφίες, γκραβούρες και ηχητικά ντοκουμέντα, ενώ γίνονται και λήψεις στους φυσικούς χώρους που αναφέρονται στα κείμενα. Αποσπάσματα από το λογοτεχνικό έργο που καλύπτει την περίοδο από το 1912 μέχρι τις μέρες μας, διαβάζουν γνωστοί Θεσσαλονικείς ηθοποιοί. Η Θεσσαλονίκη, πόλη που αποτέλεσε πνευματικό και εμπορικό κέντρο για 23 αιώνες, ήταν φυσικό να δημιουργήσει τη δική της αυτόνομη και ιδιαίτερη λογοτεχνική παράδοση. Η έντονη γεμάτη εναλλαγές ιστορική διαδρομή της πόλης, από τον περασμένο αιώνα έως τις μέρες μας, έβρισκε συχνά τη λογοτεχνική της έκφραση στο έργο των ντόπιων δημιουργών. Ο Μακεδονικός Αγώνας, η απελευθέρωση από τους τούρκους το 1912, ο Α’ παγκόσμιος πόλεμος, η πυρκαγιά του ’17, η άφιξη των προσφύγων, τα ήρεμα χρόνια του μεσοπολέμου, η κατοχή, ο αφανισμός των εβραίων, ο εμφύλιος, τα δύσκολα χρόνια που ακολούθησαν, η αστυφιλία και η κοινωνία της αντιπαροχής, διαμόρφωσαν τον χαρακτήρα της λογοτεχνίας της Θεσσαλονίκης.

Από το τέλος του 19ου αιώνα η Θεσσαλονίκη παίρνει την όψη μιας σύγχρονης ευρωπαϊκής πόλης. Διάφορα έργα υποδομής, φωταέριο, δίκτυο ύδρευσης, λιμενικές εγκαταστάσεις, ιπποκίνητα και στη συνέχεια ηλεκτροκίνητα τραμ, βελτιώνουν την ποιότητα της ζωής ενώ η σύνδεση της από το 1888 σιδηροδρομικά με την Ευρώπη την φέρνει σε άμεση επαφή με τις πνευματικές ανησυχίες και τα σύγχρονα ρεύματα της Δύσης. Στην εσωτερική δομή της συγκροτούνται ισχυρές εθνικές μειονότητες που προβλέποντας την πτώση της οθωμανικής αυτοκρατορίας εποφθαλμιούν την αύξηση της επιρροής του. Μια τέτοια μειονότητα, η Βουλγαρική, που ισχυροποιήθηκε με μετοικήσεις κατοίκων προσπαθεί με τη βία να επιβάλλει την παρουσία της. Το 1904 ξεσπά ένας άτυπος πόλεμος στην περιφέρεια της πόλης μεταξύ Ελλήνων και ενόπλων βουλγαρικών ομάδων, γνωστός σαν Μακεδονικός Αγώνας. Οι αγωνιστές του Μακεδονικού Αγώνα έγιναν θρύλος στη συνείδηση του ελληνικού λαού, τους ύμνησε η λαϊκή μούσα και τους τίμησε η λογοτεχνία. Ο Γιώργος Μόδης με τις «Μακεδονικές ιστορίες» που θα κυκλοφορήσουν λίγο αργότερα το 1920, περιγράφει το Μακεδονικό Αγώνα στην ύπαιθρο σε μια σειρά διηγημάτων όπου κυριαρχεί ένας ανθρώπινος χωρίς στόμφο πατριωτισμός.