Βραβευμένο ωριαίο ντοκιμαντέρ παραγωγής Νορβηγίας 2014.

Σε ένα νησί του αρχιπελάγους Μεργκούι μεταξύ Μιανμάρ και Ταϊλάνδης, ο νεαρός ψαράς Χουκ από τη φυλή νομάδων της θάλασσας Μοκέν περιπλανιέται αναζητώντας τη θέση του στη ζωή. Ο ωκεανός είναι ο κόσμος του γιατί εκεί μεγάλωσε, μέσα σε μια βάρκα Καμπάνγκ, όπως όλοι. Σήμερα οι Μοκέν είναι αναγκασμένοι να ζουν στην στεριά σε οικισμούς του κράτους και δεν έχουν δικαίωμα να κόψουν το δέντρο που χρειάζεται για το Καμπάνγκ τους. Δεν ξέρουν καν πώς φτιάχνεται το Καμπάνγκ πια. Μόνο ένας από τους παλιούς έχει μείνει που το θυμάται. Όμως αυτές οι βάρκες είναι η κληρονομιά και η ταυτότητα των Μοκέν, μιας φυλής που ζει σε καθεστώς ανιθαγένειας, χωρίς πολιτικά δικαιώματα. Άνθρωποι που οι υπόλοιποι τους θεωρούν σχεδόν ανύπαρκτους και που δεν έχουν φυσικά το δικαίωμα να ταξιδεύουν αφού δεν έχουν χαρτιά. Ο Χουκ περνάει κρυφά στη Μιανμάρ, αναζητώντας Μοκέν που ζουν απομονωμένοι εκεί, ίσως και κάποιες βάρκες Καμπάνγκ, και κυρίως ένα δέντρο κατάλληλο για μια τέτοια βάρκα, που να μπορέσει να το φέρει πίσω, ώστε να του δείξει ο πατέρας του πώς φτιάχνεται.
Οι Μοκέν δεν έχουν λέξη για το «ευχαριστώ» ούτε έχουν λέξη και για το «δικό μου», το «θέλω» και το «παίρνω». Ζουν την κάθε μέρα που τους ξημερώνει, χωρίς να ξέρουν ούτε πόσων χρόνων είναι. Οι Μοκέν δεν έχουν ανησυχίες για το μέλλον. Στη γλώσσα τους δεν υπάρχει η λέξη «ανησυχία».