Κοινωνική δραματική σειρά, διασκευή του μυθιστορήματος του Νίκου Καζαντζάκη, παραγωγής 1975.

Η υπόθεση της σειράς εκτυλίσσεται στην ενδοχώρα της Μικράς Ασίας και πιο συγκεκριμένα στο χωριό Λυκόβρυση το 1921. Οι κάτοικοί του είχαν ένα παλιό έθιμο, κάθε 7 χρόνια έκαναν την αναπαράσταση των Παθών του Χριστού τη Μεγάλη Εβδομάδα και έπρεπε να διαλέξουν μερικούς από τους άνδρες του χωριού που θα υποδύονταν τους Αποστόλους και έναν που θα υποδυόταν τον Χριστό. Μαζεύονται οι δημογέροντες του χωριού και αποφασίζουν σε ποιους θα αναθέσουν τους ρόλους. Οι δημογέροντες είναι ο παπα-Γρηγόρης, ο γερο-Λαδάς, ο άρχοντας Πατριαρχέας, ο καπετάνιος και ο δάσκαλος του χωριού και αδελφός του παπα-Γρηγόρη. Οι δημογέροντες αποφασίζουν να δώσουν το ρόλο του Ιωάννη στο γιο του Πατριαρχέα, τον Μιχελή, το ρόλο του Πέτρου στο Γιαννακό, το ρόλο της Μαγδαληνής στην Κατερίνα, την πόρνη του χωριού, το ρόλο του Ιούδα στον Παναγιώταρο και τέλος το ρόλο του Χριστού στον πιο αθώο που δεν ήταν άλλος από τον βοσκό των προβάτων του Πατριαρχέα, τον Μανωλιό.

Καθώς οι ετοιμασίες προχωρούν, η άφιξη στη γειτονική Σαρακήνα μιας ομάδας προσφύγων με επικεφαλής τον παπα-Φώτη, προκαλεί την εχθρότητα των πιο αντιδραστικών στοιχείων του χωριού, που βλέπουν τους άκληρους πρόσφυγες σαν άμεση απειλή για τα υπάρχοντά τους. Όταν μάλιστα μετά το θάνατο του Πατριαρχέα, ο Μιχελής χαρίζει όλα τα υπάρχοντά του στους φτωχούς της Σαρακήνας, ο παπα-Γρηγόρης έξαλλος προσπαθεί να στρέψει τον αγά της Λυκόβρυσης εναντίον τους, κατηγορώντας τους σαν μπολσεβίκους και επαναστάτες.

Οι εξαθλιωμένοι πρόσφυγες προσπαθούν να εγκατασταθούν στο σπίτι και στα κτήματα του Πατριαρχέα. Ο παπα-Γρηγόρης επικεφαλής των χωριανών της Λυκόβρυσης τους λιθοβολούν και τους διώχνουν. Παραμένει μόνο ο Μανωλιός, τον οποίο συλλαμβάνει ο Παναγιώταρος και τον οδηγει στον αγά. Ο αγάς τον δικάζει και τον παραδίδει στον συγκεντρωμένο και εξαγριωμένο όχλο που ζητεί επίμονα την παραδειγματική του τιμωρία. Τον οδηγούν στην εκκλησία και εκεί ο Παναγιώταρος, αφού προηγουμένως τον ξυλοκοπήσει άγρια στη συνέχεια με την προτροπή του παπα-Γρηγόρη τον μαχαιρώνει μπροστά στην Άγια Τράπεζα. Ενώ το αίμα του νεκρού Μανωλιού βάφει την εκκλησία, οι πρόσφυγες της Σαρακήνας με επικεφαλής τον παπα-Φώτη φεύγουν από τη Λυκόβρυση για να αποφύγουν νέα αιματοχυσία, αναζητώντας νέο τόπο εγκατάστασης.

Ο Μανολιός επιμένει μπροστά στον Αγά ότι αυτός είναι ο φονιάς. Ο Αγάς τον χαρακτηρίζει κουτό και διατάζει τον Σεΐζη να τον μαστιγώσει και να τον κρεμάσει.
Ο Πατριαρχέας θεωρεί ότι είναι αμαρτία να θυσιαστεί ένας αθώος, αλλά ο παπα-Γρηγόρης βρίσκει το ηθικό μέρος ενώπιον του Θεού.
Ο Παναγιώταρος είναι ο μόνος που εκφράζει τη ντροπή του στο να θυσιαστεί ένας αθώος.
Η Μάρθα ενημερώνει τους Γιαννακό, Κωνσταντή και Μιχελή για τις συκοφαντίες του παπα-Γρηγόρη στον Αγά για τους Σαρακινιώτες.
Η Κατερίνα, για να σώσει τον Μανολιό, πηγαίνει στον Αγά και δηλώνει πως εκείνη ευθύνεται για το φόνο. Ο Αγάς αγανακτεί και τη μαχαιρώνει.
Ο παπα-Φώτης ενημερώνεται από τον Χριστοφή για τη θυσία του Μανολιού και τις συκοφαντίες του παπα-Γρηγόρη. Ο Αγάς δίνει εντολή να κρεμαστεί ο Μανολιός, ενώ παράλληλα ανακοινώνει την απόφασή του να κρεμάσει και όλους τους υπόλοιπους. Τη στιγμή που περνιέται η θηλιά στο λαιμό του Μανολιού, η Μάρθα φέρνει στην πλατεία τα ρούχα του Σεΐζη πλημμυρισμένα στο αίμα.
Ο Αγάς, συνειδητοποιώντας ότι αυτός είναι ο πραγματικός φονιάς, τον βασανίζει και τον κρεμάει με τα ίδια του τα χέρια.
Ο Μανολιός μαθαίνει για τη θυσία της Κατερίνας. Στο σπίτι της μιλά στο άψυχο κορμί της με λόγια αγάπης. Ο Γιαννακός της ζητά συγγνώμη για τις άνομες σκέψεις του.
Την άλλη μέρα, ο Μανολιός ανακοινώνει στους συντρόφους του την απόφασή του να ακολουθήσει το δρόμο του Χριστού.