Τριάντα πέντε χρόνια συνεχούς παρουσίας το «Μονόγραμμα», η μακροβιότερη πολιτιστική εκπομπή της δημόσιας τηλεόρασης, έχει καταγράψει με μοναδικό τρόπο τα πρόσωπα που σηματοδότησαν με την παρουσία και το έργο τους την πνευματική, πολιτιστική και καλλιτεχνική πορεία του τόπου μας.

«Εθνικό αρχείο» έχει χαρακτηριστεί από το σύνολο του Τύπου και για πρώτη φορά το 2012, η Ακαδημία Αθηνών αναγνώρισε και βράβευσε οπτικοακουστικό έργο, απονέμοντας στους δημιουργούς-παραγωγούς και σκηνοθέτες Γιώργο και Ηρώ Σγουράκη το Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών για το σύνολο του έργου τους και ιδίως για το «Μονόγραμμα» με το σκεπτικό ότι: «…οι βιογραφικές τους εκπομπές αποτελούν πολύτιμη προσωπογραφία Ελλήνων που έδρασαν στο παρελθόν αλλά και στην εποχή μας και δημιούργησαν, όπως χαρακτηρίστηκε, έργο “για τις επόμενες γενεές”».
Έθνος χωρίς ιστορική μνήμη, και χωρίς συνέχεια πολιτισμού, είναι καταδικασμένο. Και είμαστε υποχρεωμένοι ως γενιά, να βρούμε τις βέβαιες πατημασιές, πάνω στις οποίες θα πατήσουν οι επόμενες γενιές. Πώς; Βαδίζοντας στα χνάρια του πολιτισμού που άφησαν οι μεγάλοι της εποχής μας. Στο μεσοστράτι δύο αιώνων, και υπερήφανοι που γεννηθήκαμε την ίδια εποχή με αυτούς και κοινωνήσαμε της Τέχνης τους, οφείλουμε να τα περιφρουρήσουμε, να τα περισώσουμε.

Η ιδέα της δημιουργίας ήταν του παραγωγού-σκηνοθέτη Γιώργου Σγουράκη, προκειμένου να παρουσιαστεί με αυτοβιογραφική μορφή η ζωή, το έργο και η στάση ζωής των προσώπων που δρουν στην πνευματική, πολιτιστική, καλλιτεχνική, κοινωνική και γενικότερα στη δημόσια ζωή, ώστε να μην υπάρχει κανενός είδους παρέμβαση και να διατηρηθεί ατόφιο το κινηματογραφικό ντοκουμέντο.

Η μορφή της κάθε εκπομπής έχει στόχο την αυτοβιογραφική παρουσίαση (καταγραφή σε εικόνα και ήχο) ενός ατόμου που δρα στην πνευματική, καλλιτεχνική, πολιτιστική, πολιτική, κοινωνική και γενικά στη δημόσια ζωή, κατά τρόπο που κινεί το ενδιαφέρον των συγχρόνων του.
Ο τίτλος είναι από το ομότιτλο ποιητικό έργο του Οδυσσέα Ελύτη (με τη σύμφωνη γνώμη του) και είναι απόλυτα καθοριστικός για το αντικείμενο που πραγματεύεται: Μονόγραμμα = Αυτοβιογραφία.

Το σήμα της σειράς είναι ακριβές αντίγραφο από τον σπάνιο σφραγιδόλιθο που υπάρχει στο Βρετανικό Μουσείο και χρονολογείται στον 4ο ώς τον 3ο αιώνα π.Χ. και είναι από καφετί αχάτη.
Τέσσερα γράμματα συνθέτουν και έχουν συνδυαστεί σε μονόγραμμα. Τα γράμματα αυτά είναι το Υ, το Β, το Ω και το Ε. Πρέπει να σημειωθεί ότι είναι πολύ σπάνιοι οι σφραγιδόλιθοι με συνδυασμούς γραμμάτων, όπως αυτός που έχει γίνει το χαρακτηριστικό σήμα της τηλεοπτικής σειράς.

Το χαρακτηριστικό μουσικό σήμα που συνοδεύει τον γραμμικό αρχικό σχηματισμό του σήματος με τη σύνθεση των γραμμάτων του σφραγιδόλιθου, είναι δημιουργία του συνθέτη Βασίλη Δημητρίου.

Σε κάθε εκπομπή ο/η αυτοβιογραφούμενος/η οριοθετεί το πλαίσιο της ταινίας, η οποία γίνεται γι' αυτόν. Στη συνέχεια, με τη συνεργασία τους καθορίζεται η δομή και ο χαρακτήρας της όλης παρουσίασης. Μελετούμε αρχικά όλα τα υπάρχοντα βιογραφικά στοιχεία, παρακολουθούμε την εμπεριστατωμένη τεκμηρίωση του έργου του προσώπου το οποίο καταγράφουμε, ανατρέχουμε στα δημοσιεύματα και στις συνεντεύξεις που το αφορούν και έπειτα από πολύμηνη πολλές φορές προεργασία, ολοκληρώνουμε την τηλεοπτική μας καταγραφή.

Στη δημιουργία της σειράς των εκπομπών συνεργάστηκαν:
Παραγωγός: Γιώργος Σγουράκης
Σκηνοθέτες: Γιάννης Ξανθόπουλος, Χρίστος Ακρίδας, Κιμ Ντίμον, Μπάμπης Πλαϊτάκης, Γιώργος Σγουράκης και Περικλής K. Ασπρούλιας
Φωτογραφία: Στάθης Γκόβας
Ηχοληψία: Νίκος Παναγοηλιόπουλος
Μοντάζ: Σταμάτης Μαργέτης και Γιώργος Γεωργόπουλος
Διεύθυνση παραγωγής: Στέλιος Σγουράκης

Στο συγκεκριμένο επεισόδιο της εκπομπής «Μονόγραμμα» αυτοπαρουσιάζεται ο συνθέτης του κινηματογράφου Κώστας Καπνίσης.

Αρχικά, αναφέρεται στις σπουδές του και στο ξεκίνημα της καριέρας του με το ελαφρύ τραγούδι. Πρώτη του σύνθεση, το τραγούδι «Γελάς» (1938) σε στίχους του Γιώργου Οικονομίδη. Επίσης, στη μουσική που γράφει για το θέατρο, όπως τη μουσική κωμωδία «Φλερ ντ’ Αμούρ» που ανέβηκε στο Θέατρο Κοτοπούλη.

Συνεχίζοντας την αφήγηση της πορείας του ο Κ. Καπνίσης μιλάει για το έργο του που αφορά στην κινηματογραφική μουσική και κυρίως στη συνεργασία του με τον Φιλοποίμενα Φίνο και τον Ανδρέα Λαμπρινό, με πρώτο σταθμό την ταινία «Ματωμένο ηλιοβασίλεμα» (1959). Το συγκεκριμένο έργο είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τον συνθέτη, αφού χρησιμοποίησε για πρώτη φορά μεγάλη ορχήστρα, συγκεκριμένα την Ορχήστρα του Εθνικού Ιδρύματος Ραδιοφωνίας (ΕΙΡ), της οποίας ήταν ενορχηστρωτής και διευθυντής της. Είχε προηγηθεί το «Χαρούμενο ξεκίνημα» (1955) του Ντίνου Δημόπουλου (όπου συνυπόγραψε τη μουσική με τον Λυκούργο Μαρκέα).

Στην εκπομπή παρουσιάζεται μέρος της καλλιτεχνικής του παραγωγής με έμφαση στον σχολιασμό από τον ίδιο των επικών ταινιών, όπου κάνει χρήση της δημοτικής μουσικής. Καταγράφεται, επίσης, ο τρόπος σύνθεσης της μουσικής υπόκρουσης στις κινηματογραφικές ταινίες και σημειώνονται οι τιμητικές διακρίσεις του δημιουργού για τη μουσική του σε ταινίες και ντοκιμαντέρ, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.

Τέλος, ο ίδιος αναφέρεται και στην ιδιότητά του ως διευθυντή της Ορχήστρας του Εθνικού Ιδρύματος Ραδιοφωνίας (ΕΙΡ).

Κατά τη διάρκεια της εκπομπής ακούγονται έργα του συνθέτη και προβάλλονται στιγμιότυπα από ταινίες του ελληνικού σινεμά με μουσικές του επενδύσεις.